Dom Carmen.

Santiago.

:robi urażoną minę i próbuje się wyplątać xd co mu średnio wychodzi:

Carmen.

:śmieje się jeszcze bardziej: dobrze Ci idzie.

Santiago.

:udaje mu się oswobodzić jedną rękę. po chwili staje na nogi z bielizną dalej na głowie, a prześcieradłem zaplątanym o nogi xd:

Carmen.

:zabiera swoją bieliznę z jego głowy i siada na łóżku:

Santiago.

:potyka się o prześcieradło plączące mu nogi ale łapie równowagę i pozbywa się go z triumfem na twarzy xd:

Carmen.

:śmieje się: widzisz.? wiedziałam, że sobie poradzisz. xd

Santiago.

:też się śmieje: dobrze że Kate puka przed wejściem do sypialni xd:dalej się śmieje: chociaż ...

Carmen.

chociaż...? :unosi brew:

Santiago.

umm ... nie ważne. : xd: :rozgląda się po pokoju w poszukiwaniu ciuchów: jeszcze się jej przypomni że miała coś pożyczyć na podróż xdd

Carmen.

:śmieje się cicho: większość Twoich ubrań jest w salonie...

Santiago.

:uśmiecha się lekko i skradając się uchyla drzwi i zagląda w stronę salonu: raczej czysto .... xd :wychodzi i idąc zbiera i zakłada na siebie ubrania: xdd

Carmen.

:śmieje się z niego i idzie w stronę garderoby:

Santiago.

:wchodzi do sypialni już ubrany. pokazuje na rozdarcie na koszuli: oj, Ty drapieżna bestio xd

Carmen.

:wychyla się z garderoby: co znowu ja ?

Santiago.

co Ty?
a nic. :śmieje się xd: jesteś piękna: