Dom Kate

Tanya

::wraca po kilku nieudanych polaczeniach do Ness::

Kate

To dobrze. Hmm...skąd o tym wiedziałaś?

Carmen.

:marszczy brwi, nadal nie otwierając oczu: powiedział mi. tylko trochę w innej wersji.

Kate

W jakiej?

Carmen.

nie wazne, nie chcę o nim rozmawaić. :otworzyła oczy, zrzuciła buty i podwinęła nogi pod siebie: co u Was, hmm ? :zapytała zmieniając wyraz twarzy na trochę bardziej radosny:

Tanya

::dzwoni znow przy nich do Ness i nagrywa sie na sekretarke::
Ness... dzwonie juz chyba piaty raz.. prosze odbierz... lub oddzwon.. martwie sie o Ciebie... Tanya..
::rozlaczyla sie::

Kate

U mnie doskonale :uśmiechnęła się i znów zerknęła w stronę sypialni: a u Ciebie?
:do Tan: spokojnie, może ma wyłączony telefon.

Tanya

Sygnal jest ale ona nie odbiera...
::mowi wyraznie zmartwiona::

Carmen.

oh, daj spokój, T. dziewczyna ma trudny okres, potrzebuje trochę spokoju i samotności. Jest dorosła, poradzi sobie. Jak nie będzie jej... jakiś tydzień wtedy będzie trzeba zacząć się martwić. Ona już nie jest mała, bezbronną Ness...

Kate

Nie jest, ale ostatnio była załamana. Pojechałam do niej...pokłóciła się z ojcem.

Carmen.

no właśnie. i teraz potrzebuje czasu żeby sobie to poukładać i przemyśleć. Nie możecie jej traktować jak dziecko... Każdy czasami się załamuje. I nie można zawsze polegać na innych, czasami trzeba się samemu z tym uporać.

Tanya

jak ona sie zalamie to wyglada jakby nie bylo dla niej odwrotu.. jesli ktos jej nie pomoze to bedzie z nia krucho.. po czesci wdala sie w matke...

Carmen.

:marszczy brwi: jej matka potrafiła sobie poradzić z problemami lepiej niż ktokolwiek inny. A jeśli będziecie jej wiecznie pomaga, ona nigdy nei stanie się samodzielna i nigdy nie dojrzeje.

Kate

Carmen ma rację.Nie martw sie o nią.Jeśli nie będzie jej przez dłuższy czas to dopiero zacznę jej szukać.

Tanya

::wzdycha::
moze macie racje... ale ona nie odbiera od wczoraj...