Dom Sulpicji i Nicole

Demetri

Znam ten ból...
:zaśmiał się cicho:
Carlisle? A...a dobra już nic.
Muszę wyjść...to bardzo ważne. Powiesz Nikki, że musiałem coś załatwić dobrze?
:uśmiechnął się i wyszedł:

Carlisle

dobrze...
::odprowadzil go wzrokiem po czym usiadl na tym fotelu co zawsze::

Nicole

:wyszła wkońcu z toalety ubrana w swierze czyste ubrania:

Demetri...idziemy? :mówiła wycierając włosy:

Demetri?:rozejrzała sie po pokoju i popatrzyła pytająco na Carsila:
Gdzie on jest?

Carlisle

powiedzial ze musli cos zalatwic.. niedlugo wroci... nie martw sie...

Demetri

:wchodzi do pokoju:
Przepraszam...musiałem wyjść. :uśmiechnął się:

Nicole

No...gdzie ty tak znikasz...co? :uśmiechneła się i usiadła na skraju łóżka:

Demetri

Aaa wiesz, takie sprawy Volturii, że tak powiem.
Nadal mam swoje obowiązki.
:usiadł obok niej i zerknął na jej ogrągły już brzuch.:

Nicole

:położyła dłonie na swoim brzuchu. zaśmiała się:

Znowu się zaczyna...chcesz dotknąć?

Demetri

:uśmiechnął się:
No pewnie.
:delikatnie położył swoją rękę na jej brzuchu:

Carlisle

::usmiecha sie patrzac na nich:;

Nicole

Carsile..a ty? Smiało...:odchyliła się i oparła się na rękch patrząc na swój brzuch:

Carlisle

wystarczy mi ze slysze Nikki...
::usmiecha sie do niej::

Demetri

:poczuł lekkie kopnięcie dziecka. Uśmiechnął się szerzej:

Nicole

Aha..no ok..:uśmiecha się i kłądzie jedną ręka na brzuchu ale na ręce Dema. Pogłskałą jego dłoń. i popatrzyła na niego: Fajnie uczucie co?

Demetri

Świetne...
:nie cofnął swojej ręki i popatrzył na nią:
Ma ADHD....chyba po tobie. :zażartował: