Dom Sulpicji i Nicole

Nicole

:przełkneła ślinę:

Wysoki, blądyn...krótkie włosy, czerwone oczy...no tak jak u nas wszystkich....taki trochę zgarbiony.....ech...co ja ci bede opowiadała..pokażę ci...:wzieła go za dłoń i pokazała mu w myslach obraz tego wampira:

Demetri

:gdy wszystko zobaczył, puścił jej rękę.:
Wiem!
:patrzy jej w oczy, trzymając ją za ramiona.: Nikki jeśli jeszcze raz go zobaczysz nie atakuj go...ja się nim zajmę...

Denitri.

:sięga rączką i otwiera szafkę. przygląda się znów sztylecikowi:

(ale co z was za rodzice że nie zauważyliście że dziecko chodzić potrafi? xD)

Demetri

[zauważyliśmy, ale to nie takie dziwne xdd Haha ;PPP]

Nicole

Dobrze..obiecuje.:pgłaskała go po policzku:

Demetri! Słyszałes to?! :powiedziała nagle przestraszona:

Demetri

:zmarszczył brwi: Słyszałem...

Denitri.

:sięga po sztylet. jest jak zahipnotyzowana. obraca go w rączkach:

Nicole

Denitri..ona coś kąbinuje..słyszałeś?

Demetri

:wziął ją za reke i pobiegli. Na górze szybko podbieg do małej i zabrał jej sztylet. Pokiwał jej palcem: Nie wolno.

Denitri.

:patrzy na niego nieprzytomnym wzrokiem. dopiero po chwili mruga szybko i rozchyla lekko buzię w zdziwieniu zastanawiając się czemu nie jest już na kanapie. pyta o to w myślach tatę:

Nicole

Denitri! :skarciła ją wzrokiem : Nie wolno...

Demetri

:uśmiechnął się: Bo chodzisz. :zaśmiał się i odłożył wysoko sztylet, tak by nie mogła go dosięgnąć.:

Denitri.

:kręci główką:odzywa się w jego głowie //u dziadka się nauczyłam//: co to za coś?

Nicole

:uśmiechneła się i staneła obok Demetriego. Wtuliła sie w niego:

Demetri

Sztylet. Bardzo zły. Ne wolno go dotykać. :pokiwał głową na nie po czym uśmiechnął się, uświadamiając sobie, że ona mówi.: