Dom Sulpicji i Nicole

Sulpicia

Możesz :bierze ją na ręce, zabiera książkę o Jasiu i Małgosi i idzie do sypialni. Kładzie ją na łóżku i siada obok, zaczyna czytać książkę: dawno, dawno temu...:czyta:

Nicole

::Słucha...::

::po chwili zasypia::

Sulpicia

:przykrywa ją, całuje w czółko i wychodzi.Idzie do salonu:

Nicole

::śni jej się piekny sen, motylki latają a cała rodzina siedzi razem na łące::

Sulpicia

:siada na ziemi i myśli. Przypomina sobie najpiękniejsze chwile które spędziła z Aro. Kiedy się poznali, oświadczyny, ślub, lata spędzone w zamku, kiedy poszli po Nikki, kiedy Aro miał dobry humor i ostatni dzień kiedy go widziała, kiedy się wściekał. Przypomina sobie jego głos, zaciska pięć i opiera głowę o kolana:

Felix

;wchodzi do środka i zauważa Su na ziemi; Wszystko w pożądku? ;kuca koło niej;

Sulpicia

Nic nie jest w porządku.:patrzy na niego:

Felix

;siada obok niej i przytula ją; Wiem...;szepcze;

Sulpicia

:wtula się w niego:

Felix

;głaszcze ją po głowie;
Su...co by było gdyby...gdyby jakimś cudem Aro przeżył?

Sulpicia

To jest niemożliwe. Widziałeś jak umierał...Marcus też widział. Eryka marzeniem było zabicie Aro...udało mu się. :wbija wzrok w podłogę:

Felix

Su...nie wolno tracić nadziei. Ja widziałem jak go trzymają i odrywają mu ręce...ale potem zwiałem nie obracając się do tyłu więc nie wiem, czy go spalili, czy nie. ;otacza ją ramieniem; Nie wierzyłem, lecz teraz już wieże, że on może żyć...

Sulpicia

Ja w to nie wierzę.Nikt mnie do tego nie przekona. Mam do ciebie prośbę.

Felix

Jaką? ;patrzy na nia;

Sulpicia

Możesz zaopiekować się Nikki. Ja muszę teraz jechać do buntowników.Później ci powiem dlaczego.