Kryjówka Marcusa

Nicole

:przyspieszyła:

:cenzura:

Demetri

:zaczął stękać. Dochodził.:

Nicole

:cenzura:

Demetri

:zacisnął powieki. Było mu teraz jeszcze lepiej. Czuł, że jest bliski.:

Nicole

:słysząc wszystko troszeczkę przyspieszyła: :cenzura:

Demetri

:doszedł. Westchnął:

Nicole

:dzielnie połkneła ee...wszystko xD i wstała. Popatrzyła na niego uważniej:

Demetri

:uśmiechnął się szeroko, wręcz zadowolony:
Skąd...jak...:nie wiedział co powiedzieć...:

Nicole

:uniosła jedną brew do góry uśmiechając się i czekając na dalszy ciąg:

Demetri

O shit, że tak powiem...
:zaśmiał się cicho, nadal w lekkim szoku,:

Nicole

[ona jest jeszcze..mniej więcej ubrana xD]

:usiadła na nim i pocałowała go bardzo namietnie:

Co ty taki z szokowany jesteś?

:zamruczała i znów go pocałowała:

Demetri

:oddał pocałunek, po czym zamruczał: Jesteś niesamowita kotku.

Nicole

Hmmm....zdaje sobie z tego sprawę....:oddała pocałunek po chwili z niechęcią wstała i ubrała się:

Misiek, zaraz wracam:

:wybiegła:

:wróciła:

Poszłam sprawdzić co u taty i Denitri...:uśmiechneła się: ale już jestem i mamy dla siebie bardzo dużo czaasu...:zasmiala się:

Demetri

:uśmiechnął się: I co u nich?

[Słuchaj!! Wygrałam sprawę!! Very Happy

]

Nicole

[Wiedziałam że tak będzie skarbie! Ech...było napisać esa...a wgl to...daj mi jakiś numer gg na którym teraz siedzisz... Very Happy

]

Czy to teraz ważne? Tata chciał mi coś powiedzieć ale ja sie do ciebie spieszyłam misiek...:oparła się o framungę: