Salon

Nicole

Oj..:zaśmiała się: Nawet nie wiesz jak mi pomogłaś gdy położyłas dłonie na Denitri...Smiało, pytaj...

Alice Cullen

Denitr? ;przełyka głośniej ślinę;

Nicole

Nie. Denitri. :uśmiechneła się a potam spojrzała ze strachem na ciotkę bo usłyszałą jak przełyka ślinę: Ciociu, coś nie tak? Brzydkie imię? No mów..co jest nie tak?

Alice Cullen

;patrzy bez uczuciowo na N; po prostu mam złe mniemanie o Demetrim.

Nicole

Ale, to prez...to co wydarzyło sie..jak Nes..urodziła się? Czy przez te jego kochanki?
:patrzy na nią z takim jakby..strachem:

Alice Cullen

;nie chciała okłamywać Niki, więc powiedziała to co myśli; szczerze to mam żal do niego o wszystko, co zrobił mojej rodzinie. Ale nie przejmuj się mną, ważne żebyś była szczęśliwa. Ale tak z dobrego serca, proszę uważaj na niego.

Nicole

Uważać? Wybacz ciociu..ale chyba nie do końca..rozumiem o co ci chodzi...bo wiem że mieliście przez niego tyle kłopotów..ale nie rozumiem..drugiej części...

Alice Cullen

Dem, jest nieprzewidywalny, nigdy nie wiadomo, co mu do głowy przyjdzie.
I po co do cholery, sprawił że jesteś w nim zakochana? Mądry, dojrzały wampir, nie zrobiłby takiego czegoś jak On. To jest dowód na jego głupotę i nieprzewidywalność!
Wykorzystał Cię, a teraz cierpisz. A go tu nie ma! Tchórz ;musiała to z siebie wyrzucić, bo i tak by nie wytrzymała;

Nicole

:łzy staneły jej w oczach:

On nie pozwolił by mi wujść z domu na sekunde, po tym jak Denitri złamała mi żebro.
Uciekłam. :patrzy na ciotkę: :wcale nie jest na nią zła, bo sama robi większe tz. świństwa.:

Demetri

:wchodzi do domu, podchodzi do Nikki i patrzy jej w oczy:
Chodź, wracajmy do Denali...

Nicole

:patrzy na niego. widać że jest ucieszona ale i jednocześnie trochę przestraszona:
Demetri...ale...co...dlaczego....dlaczego ty tu jesteś..przecież..napisałam że wróce...

Demetri

Martwiłem się o ciebie...uciekłaś, mogło ci się coś stać. :powiedział z troską:

Nicole

:popatrzyła na niego a potem na Alicie. łza spłyneła jej po policzku:

Ale nic mi się nie stało....:zakryła dłońmi twarz:

:dziwna jednak satyskwacje dał jej fakt..że martwił się o nią:

Demetri

Ale mogło...kochanie, wracajmy. Nie tylko ja się o ciebie martwię.
To jak, pozwolisz mi bym cię zabrał do domu?

Nicole

:skineła głową. byłą bardzo osłabiona więc tylko dotkneła jedną ręką dłoni Al..i zsuneła ją. zasyczała z bólu nie podniosła jednak wzroku: