Dom Garretta

Garrett

:podchodzi do drzwi i otwiera je. Wpatruje się w nią chwile. Uśmiecha się: Denitri...przepraszam... Bardzo miałaś przerąbane?

Denitri.

:wywraca oczami: nie było tak źle. :uśmiechnęła się łobuzersko;

Garrett

To...bardzo dobrze. Chodź. :wpuścił ją do środka z uśmiechem:

Denitri.

:weszła i usiadła na kanapie: Przeszkodziłam w czymś?

Garrett

Tak. w Siedzeniu. :zaśmiał się i usiadł obok niej: Nie...nie przeszkodziłaś...ty mi nigdy nie przeszkadzasz. :nadal się uśmiechając zaczął kręcić kosmyk jej włosów na swoim palcu. :

Denitri.

:przesunęła wzrok na jego tors i niżej przygryzając lekko wargę:

Garrett

:wiedział gdzie patrzyła: Myślisz...o tym co ja? :spytał z łobuzerskim uśmieszkiem, uświadamiając sobie, że Den. jeszcze nigdy nie robiła loda:

Denitri.

:podniosła na niego wzrok: tylko musimy się zabezpieczać. Aro dał mi półgodzinny wykład na ten temat :skrzywiła się lekko:

Garrett

:skrzywił się lekko na imię Aro: No dobrze. :szybko się rozweselił: Ale nie ma gumek... nigdy mi nie były potrzebne.

Nicole

[sorry ze się wtrącę, ale jako matka: Zgadzam się na stosunek przerywany..<lol2>]

Denitri.

:westchnęła i oparła się głową o kanapę patrząc w sufit: więc nic z tego nie będzie chyba dzisiaj ...

Garrett

Ale są jeszcze inne formy... zaspokajania potrzeb. :uśmiechnął się łobuzersko patrząc na nią z błyskiem w oku:

Denitri.

:wzruszyła ramionami: ale czy potem się pohamujemy? xd

Garrett

No nie...też fakt. :zamyślił się, po czym drgnął jak oparzony: Mam pomysł! Zaczekaj. :wstał i wybiegł udając się do najbliższej apteki.:

Denitri.

:położyła sie na kanapie na plecach patrząc w sufit: okej.