Góry

Nicole

:zapdał chwila ciszy, Nicole zaczeła się zastanawiac.: Dobrze.:powiedziała wkońću: Nie zrobie nic lekkomylśnego, zrobię tylko to...co bedzie potrzeba...:dokończyła i popatrzyła na skały, myśląc o tym wszystkim.:

Demetri

:pocałował ją w zagłębienie między obojczykami: Dziękuję... :znów się do niej przytulił: Nie chcę cię stracić... :powiedział cicho, jakby myśli uciekły mu z głowy:

Nicole

I nie stracisz, nawet nie myśl już o tym..:wyszeptała i nie powiedziała juz nic wiecej, potarła jego ramię:

Demetri

:zapadł cisza. Wyplatał się z jej objęć i usiadł obok niej, jedną rękę kładąc na jej udzie, a drugą kładąc na jej policzek, popatrzył jej chwilę w oczy, jagby chciał jej tak przekazać, że jest jego światem, a po chwili zaczął ją całować:

Nicole

:trochę zaskoczona, oddała pocalunek, i ani myslała przestawać. Najwyraźniej potrzebował tego, Odchyliła się do tyłu i położyła się na skale. dobrze ocztytała jego przesłanie.:

Demetri

:zawisł nad nią, ręką gładząc po jej nodze, lecz nie przerywał pocałunku. Uspokajało go to trochę:

Nicole

:jedną ręką bładziła po jego plecach a drugą, rutynowo wplatała w jego włosy.:

Demetri

:na chwile przerwał pocałunek, by cieszyć się jej zapachem i oddechem. Nie otworzył jednak oczu, gdyż tak było mu lepiej.: Sei la mia esistenza. :wyszeptał.: (jesteś moim życiem, Kamilko Wink

Haha bo wiem, ze nie wiesz;])

Nicole

:uśmiechneła się. Nicole znała ten język.:
Tu dunque..:wyszeptała:

[mam nadzieje że dobrze napisałam..xD]

Demetri

(dobrze

Ja spadam. Paa ;* )
:uśmiechnął się szeroko i znów wpił się w jej usta:

Nicole

:podobało się jej to. w tym pocałunku było coś, innego. Oddawała pocałunek.:

[dobra, to ja tez..napisz mi esa...jak wbijesz, to i ja wbije...paa;*]

Demetri

:po długim całowaniu się, odsunął się od niej, lecz nadal nad nią zwissał. Uśmiechał się nonszalancko, trochę poprawiła mu chumor.:

Nicole

:usmiechneła się do niego szeroko i poprawiła jedną reką włosy: Mmm...już ci coś chodzi po głowiee?

Demetri

Nie no skądże znowu. :zaśmiał się, usiadł i pomógł usiąść jej:

Nicole

:wtuliła się wniego: Nie kłam, tobie to zawsze coś siedzi w głowie!:zaśmiała się: Może chodźmy do nas do domu, co?