Centrum Handlowe.

Carmen.

:weszła do galerii, zastanawiając się, czy codzienne zakupy to już nie zakupoholizm. Uśmiechnęła się lekka do swoich myśli i rozejrzała się w poszukiwaniu czegoś, co przykułoby jej uwagę. Gdy jej wzrok zatrzymał się na pewnym wampirze zamarła w miejscu bijąc się z myślami:

Santiago.

:patrzy prosto na nią przez tłum. jego spojrzenie nic nie mówi:

Carmen.

:wolnym krokiem idzie w jego stronę. Zatrzymuje się krok przed nim i patrzy mu w oczy. W głowie szuka odpowiednich słów.:

Santiago.

:patrzy na nią zimnym wzrokiem. czeka aż ona coś powie:

Carmen.

:bierze głęboki wdech: chyba... chyba powinniśmy porozmawiać... :mówi cicho:

Santiago.

chyba musimy. :mówi ostrym, choć cichym tonem:

Carmen.

:przygryza wargę i spuszcza wzrok: ja... Dlaczego mnie tak traktujesz...? :pyta cicho:

Santiago.

a jak Cię mam traktować?
o może mam spytać czy miło było się piep.rzyć z Aro na moich oczach?! :jego głos jest jak stal:

Carmen.

:przymknęła oczy, a potem podniosła wzrok i spojrzała prosto w jego oczy: a co Ci do tego z kim się pie.prze ? :zapytała ostro: Czy ja Ci mówię z kim możesz się zabawiać na moich oczach? Tobie wolno, a mnie nie?

Santiago.

czy ja się zabawiam na Twoich oczach?! :ostro:

Carmen.

:prychnęła: nie, z Alice to byłam ja.

Santiago.

:myśli chwilę: no może ... ale ... to Cię nie usprawiedliwia! nie zareagowałaś wtedy! ... Twoje słowa nic nie znaczą!

Carmen.

podaj mi jeden powód, dla którego powinnam zareagować. :powiedziała nie spuszczając wzroku z jego oczu:

Santiago.

:śmieje się, ale bez wesołości. ale po chwili poważnieje: są ... powody ... :łapie ją za ramię: powiedziałaś że mnie kochasz! czy to było tylko kłamstwo?!

Carmen.

:zadrżała i przymknęła oczy: nie do cholery. Nie było. :wyrwała swoje ramię z jego uścisku: