Dom Victorii.

Caius

No to słucham...mów, pytaj :dalej się uśmiech:

Victoria.

nie wiem czy do końca wszystko zrozumiałeś :opuszcza lekko spodnie i podciąga bluzkę. bierze jego rękę i kładzie na swoim podbrzuszu: czy ty ... zdajesz sobie sprawę że pare dni temu, tu było nasze dziecko? czy dociera to do ciebie?

Caius

Tak dociera :zabiera ręke i spuszcza głowe:

Victoria.

więc czemu się uśmiechasz?! czy ty nie masz uczuć?! :marszczy brwi i patrzy na niego wyczekująco smutnymi oczami:

Caius

:patrzy jej w oczy nie uśmiechając się:
Myślisz, że mnie to bawi?

Victoria.

na to wygląda. to powiedz mi łaskawie, co ty myślisz. czo ty czujesz.

Caius

Nie, wcale mnie to nie śmieszy...wcale nie prosiłem się o dziecko, a że jednak okazało się, że jesteś w ciąży to byłem nawet zadowolony.
Teraz...gdy go nie ma czuje się źle, ale z drugiej strony dobrze.
Źle bo straciliśmy dziecko, a dobrze...bo jak by to wygladało? Ty byś musiała je wychowywać, ja byłbym z Kate i to było by dziwne, a dzicko skrzywdzone.

Victoria.

racja. najlepiej być z morderczynią naszego dziecka.
tak, to ona je zabiła swoim chol.ernym prądem!

Caius

Tak wiem...ale ja ją kocham...:patrzy jej w oczy: Może i było naszym dzieckiem, ale po porodzie nigdy by nim nie było...nigdy by mnie nie poznało...

Victoria.

:w jej oczach stają łzy: jesteś potworem :chowa twarz w dłoniach:

Caius

Tak wiem...jestem potworem...taką mam tez opinie, ale co mam skłamać?
Mam powiedzieć, że jej nie kocham, że kocham ciebie? Mam być z tobą? I mam mówić że to dziecko miało by dobrze?
Nie...ja nie lubie kłamać.

Victoria.

:patrzy na niego z pogardą i smutkiem w oczach:

Caius

Vi nie płacz. Nie ma co...:otacza ja ramieniem i całuje w głowe: Posłuchaj...:wzdycha: Możesz mnie uważać z apotwora i inne takie, ale wiedz, że mam uczucia i wiem jak się teraz czujesz...

Victoria.

nie wydaje mi się :stara się go odepchnąć:

Caius

:zabiera ręke i siada naprzeciwko niej:
Posłuchaj mnie uważnie.
Nie miałem zamiaru mieć z tobą dziecka...i nie chciałem byś coś do mnie czuła...no, ale stało się i nic na to nie poradzę. Naprawde nie wiem co mam ci powiedzieć i jak się zachować bo nigdy nie byłem w takiej sytuacji...
Jest mi strasznie przykro, że stało się jak stało.