Dom Victorii.

Victoria.

:znowu chowa twarz w dłoniach: a skąd niby wiesz co ja do ciebie czuje?! może ja sama tego nie wiem!

Caius

Nie wiem, ale widze jak się zachowujesz...cały czas płaczesz...a ja nie lubie jak kobieta płacze

Victoria.

teraz nagle masz uczucia?
nagle pojawia się serce?
to co mam skakać z radości bo mi dziecko zabito?

Caius

Ja je zawsze mam...i...myślisz, że ja nie jestem smutny? To była jedyna szansa na to bym miał dziecko...jedyna w życiu...i jestem wściekły na Kate, ale cóż.

Victoria.

ale cóż?!
:podnosi wzrok i patrzy mu głęboko w oczy odczytując co w nich ma. jej wzrok jest pełen bólu, smutku i rozżalenia:

Caius

:przytula ją:
Przepraszam.

Victoria.

:przymyka oczy opierając sie o jego bark:

Caius

:dalej ją przytulając mówi: Nie wiedziałem, że to wszystko aż tak cie rani...

Victoria.

a co myślałeś?

Caius

:patrzy jej w oczy:
Myślałem, że...że chcesz mnie wziąść na litość...i żebym był z tobą, ale...głupi byłęmm, że tak myślałem.

Victoria.

nigdy nie upadnę tak nisko.
:też mu patrzy w oczy:

Caius

Tak teraz już to wiem...widze...jesteś w pożądku, przepraszam, że oskarżałem cię o takie rzeczy.

Victoria.

:skina nieznacznie głową wpatrując sie nadal w jego oczy z nutą zaciekawienia w jej oczach ale i z nadal wielkim smutkiem:

Caius

:dłoń kładzie na jej policzek:
Co cię gryzie?

Victoria.

:spuszcza wzrok: nic. po prostu mam zbyt dużo myśli ... zbyt wiele niewyjaśnionych spraw ...