Komnata Demetriego

Demetri

No. :wziął ją za rękę i poszli na Volterre:

Nicole

::wchodzą trzymając się z ręce:: To co robimy? ::przytula się do niego::

Demetri

No nie wiem, nie wiem. :unosi ją do góry i niesie ją. Siada na łóżku i usadza ją obok siebie:
Chciałbym wiedzieć coś więcej o tobie... :uśmiechnął się:

Nicole

::przystosowuje swoje ciało do jego pozycji. Gdy ją niusł smiała sie.:: A co dokładnie chciałbyś o mnie wiedziec?::całuje go delikatnie::

Demetri

Hmm...no nie wiem, wszystko. :uśmiechnął się:

Nicole

Hmm...dużo to ja nie przeżyłam. ::usmiechneła się:: Na świecie jetem 5 lat 2 miesiące. Gdy miałam dwa latka ojciec z wujkiem Marscusem i Wujkiem Ciusem poszli na bitwę z buntownikami. Było ich wtedy chyba 40 i przejmowali ich obowiązki. Tzn. Wujek Caius został i poszli w trójke z wukiem Felixem. 1 z wojny wrócił felix a potem Marcus ..felix powiedzial markowi ze Aro zginął. Wtedy mama dowiedziała się tego od wujków a mnie ciocia Kate przywiozła do mamy. Mama powiedziała że tata nie wróci. Ale wrócił po 3 latach. Przez ten czas pokochałam samochody. I opiekował się mną wujek emmet. pewnego razu zabrał mnie na "heerbatę" do domu i ja spytałam dlaczego jesteście zimni...powiedział mi wtedy że jesteście wampirami. Ja się przestraszyłam a o miał awanture od cioci Nessi i ciosi Alice .Jak miałam te 5 lat powiedziałam tacie że che być taka jak ciocia nessi. On zmienił w półwampira.. no przez 2 misiące codziennie rosłam...i jakm miałam 16 lat..co było wczoraj......resztę znasz na pamięć..::uśmiechneła się::

A ty? teraz twoja kolej.

Demetri

Gdybym miał swoje życie tak dokładnie opowiedzieć to siedzielibyśmy tu dwa lata :zaśmiał się:
Ale ci skrócę...
Urodziłem się w nieprzyjemnych warunkach z tego co wiem. Taty nigdy nie poznałem, a mama zmarła przy porodzie...jak wiesz dawno temu nie było medycyny, ani nic dlatego matce nie udało się przeżyć...Ehh...Znalazł mnie samego Aro, pomógł mi, wychowała mnie jego stara straż. Byłem mu wdzięczny dlatego przyłączyłem się do niego. Przez te wszystkie lata walczyłem i razem z Felixem jeździliśmy na różne misje i wogóle. Dlatego jestem z nim bardzo związany. Możemy na sobioe polegać...Nie raz Felix uratował mi życie. Nie jestem tak dobry w walce jak on...lecz nadrabiam zmysłami. :uśmiechnął się: Moje życie to wieczne walki i wogóle...nareście znalazło się i miejsce na najleprze uczucie...na miłość do ciebie. :uśmiechnął się. Przypomniała mu się Kimberly:

Nicole

:akurat go dotykała więc zaciekawiłą się : Kto to Kimberly? ::uśmiechneła się:: Ja ciebie..kocham mocniej.

Demetri

Kimberly to moja była...żona...zabili ją bo uparła się, że musi iść ze mną na misje...pierwszy i ostatni raz...

Nicole

:zrobiła się smutna. Niby wiedziała że ona nie jest pierwsza ale nie wiedziała że był żonaty.:: Aha...współczuje.::poklepała go po ramieniu.

Demetri

:uśmiechnął się delikatnie:
Ale cóż...żyjmy teraźniejszością, a nie przeszłością...

Nicole

:To jej już odpowiadało:

Skoro mówimy o teraźniejszości......:nachyliła się by go pocałować.:

Demetri

Tak...? :uśmiechnął się:

Nicole

Chyba muszę ci podziękowac...:mówiła uwodzicielko, a jej twarz znajdowała sie w odległości 1cm od jego twarzy.:

Demetri

Za co? :dalej się uśmiecha: