Komnata Demetriego

Nicole

Za...wszystko...i za ten wieczór...:unosi uwodzicielsko jedną brew i całuje go bardzo, bardzo delikatnie.:

Demetri

:oddaje pocałunek jedną ręke wplątując jej we włosy:

Nicole

::stopniowo pogłębia pocałunek oplatając rękami jego szyję::

Demetri

:odsuwa się od niej i patrzy jej w oczy:
Mam pytanie.

Nicole

Tak?::równiez patrzy mu w oczy::

Demetri

Co byś zrobiła jak by mnie Aro wysłał na paro letnią misję...?

Nicole

Użyłabym swojego daru żeby cofnął tę decyzje....Ale Aro tego nie zrobi.::uśmiecha się:: Przecież wie że my się kochamy...:znów ten sam uśmiech::

a mogę ci teraz ja zadać pytanie?

Demetri

Oczywiście.

Nicole

A więc...co pokazywałeś wtedy Aro? Jak przszyszedłeś gdy moja matka nas nakryła?

Demetri

Że...że cię nie skrzywdze i nie ma się czym martwić, bo się w tobie zakochuję.

Nicole

:Rozczuliła się: nie masz już pytań? ::wróciła do pozycji gdy oplatała jego szyję rękoma, pocałowała go w ten sam sposób:

Demetri

:odsunął się:
Mam jeszcze jedno....czemu wczoraj tak strasznie czułem twoją krew...rano trochę...a teraz wogóle? Nic...

Nicole

Głuptasie, wczoraj to była moja pierwsza..więc trwała krótko....:uśmiechneła się: Coś jeszcze? Czy mogę ci już dziękować?

Demetri

:odwzajemnił uśmiech:
Nie, to chyba wszystko...

Nicole

:wróciła do tamtej pozycji i znów go pocałowała w ten sam sposób.: