Komnata Demetriego

Nicole

Ale teraz się mnie boisz? :zaśmiała się:
To może ja pójdę się przejść..albo jak chcesz....mogę zostac...:patrzy na niego: Nie zrobisz mi krzywdy. Zresztą sam widziałeś jakam masz silną wolę.

Demetri

Zostań...
:rozluźnia się lekko, lecz nic nie pomaga: Mam silną wolę...ale...tu jest za dużo krwi...czuje ją strasznie...

Nicole

Już wiem. ::uśmiecha się i wymuje apteczke. polała bluzkę z krwią wodą utlenioną i podpaliła ją. podeszła do niego i starłą mu z brody krew. Umyła rękę bardzo szubko a do rany przyłożyła sobie gazę nasiąkniętą spirytusem. zaszczypało ja, lecz nie dała tego po sobie poznać.:

Już lepiej?

Demetri

:otworzył oczy, krew była już mało wyczuwalna.:
Tak...

Nicole

Dziękuje, zależało mi na tym. :uznając że spitytus nie da wyczuć mu krwi podchodzi do niego i przytula go mocno:

Demetri

:odwrócił głowę by nie mieć przed sobą rany i przytulił ją do siebie bardziej:
Nie ma za co,....ale czemu chciałaś bym to zrobił?

Nicole

Chciałam...jest kilka powodów. Uważam, że teraz będzie ci łatwiej ze mną przebywać. No i ...to była taka mała nagroda...:uśmiechnałą się: Za tamten wieczór.:wtula się w niego:

Demetri

Hmmm...nie wiem czy mi to pomoże, ale liczą się chęci. :uśmiechnął się i popatrzył na jej zmęczone powieki:
Chce ci się już spać?

Nicole

A wiesz że to był dla mnie bardzo ważny dzień? I zobacz ile się wydarzyło...:ziewneła:..no..chodźmy już.....:wzieła go za rękę i pociągneła go w stronę łózka.przed łóżkiem szybko sie przebrała i wskoczyła pod kołdrę , czekała na niego.:

Demetri

:stoi jeszcze przed łóżkiem:
Dla mnie ten wieczór też zaliczył się do wyjątkowych. :uśmiechnął się delikatnie i położył się obok niej otaczając ją ramieniem:

Nicole

Dziękuuuuuuuje ci za wszystko...:mówiąc "dziękuje" ziewneła.:; Dobrze..:pocałowała go: Miłej nocy. :zanim zasneła zacze się zastanawiać dlacze ten wieczór był dla niego wyjątkowy...przecież miał tyle lepszych partnerek ode mnie...zasnełam:

[pół godziny później xd]

:mamrotała ułozona juz wygodnie na jego torsie: Demetri....Przepraszam....Dziekuje...Kocham....Wybaczysz? :w równych odstepach czasowchxdd:

Demetri

:uśmiechnął się nie zmieniając pozycji, lecz patrzy się na jej twarz:

Nicole

:nadal mamrotała: Nikogo jeszcze tak nie pokochałam.

Demetri

:zrobiło mu się miło, delikatnie pocałował ją w głowę i zaczekał aż powie coś więcej, lecz ona zasnęła twardo:

Nicole

:otworzyła oczy wyspana. Spojrzała na Demetriego lecz go już nie było. Nagle dostaął skurczy żołądka. Błyskawicznie wstała i pobiegłą do toalety. .....Gdy już torsje przeszły spuściła wodę i zaczeła myć zęby.: