Komnata Demetriego

Denitri.

:podnosi na nią powoli wzrok przygryzając wargę: wiedziałaś że ten moment kiedyś nastąpi ...

Nicole

Hm...naprawde przepraszam..ja poprostu zapomniałam.....:czerieni sie po wampirzemu:

[spadam..paa;*]

Denitri.

[o sex mi chodziło! xdd]

:znów spuszcza wzrok: ... jesteś na mnie bardzo zła?

Nicole

Jestem tylko zła na twoją lekkomyślność! Niedawno przecież ci mówiłam...ugh...Dlaczego akurat Garrett?

Denitri.

:Wzdycha krótko: nie wiem ... jakoś tak ... samo wyszło .... :spuściła wzrok:

Demetri

:wchodzi i nie zwracając na nikogo uwagi siada na fotelu, chwytając się za głowę.:

Denitri.

:przenosi wzrok na ojca unosząc brew.:

Demetri

:nie zmienia pozycji, klnąc coś pod nosem.:

Denitri.

co jest? :spytała robiąc krok w stronę ojca:

Demetri

Nic. :warknął, nadal siedząc:

Denitri.

:przeszedł ją niemiły dreszcz kiedy powiedział to tym tonem: niech Ci będzie :syknęła przez zęby:

Nicole

Demetri???;spytała niepewnie podchodzac do niego i kładąc mu dłoń na ramieniu, jak zwykle zablokowała dopływ myśli żeby dac mu prywatnosć.:

Demetri

:położył swoją ręke na jej i spojrzał jej w oczy z lodowatym wzrokiem:

Denitri.

:odsunęła sie od nich. coś jej się nie podobało w zachowaniu ojca:

Nicole

Co się stało?