Komnata Demetriego

Demetri

:milczy, nie wie co ma powiedzieć, czeka na jej reakcję:

Nicole

UGH!:tupneła ze złości nogą.: Obiecałeś!!!
:wyszła trzaskając drzwiami z taką siła, że się rozpadły.:

Demetri

:odwrócił się i podszedł do okna, było mu cholernie głupio:

Denitri.

:wpada do komnaty wściekła. zakłada ręce na piersi i warcząc na ojca: jak mogłeś?!

Demetri

:patrzy na córkę: Mnie nie pytaj!

Denitri.

a KOGO mam pytać?! tamtą dziwk.ę ?! :krzyczy wściekła:

Demetri

Nie krzycz na mnie. :warknął: I nie odzywaj się w ten sposób!

Denitri.

a w jaki się mam odzywać?! :nadal warczała na niego: to co zrobiłeś .... jak mogłeś do chol.ery!! Byliście z mamą tacy szczęśliwi! ona była szczęśliwa .... jak mogłeś jej coś takiego zrobić?!

Demetri

To było....odruchowe! Nic o życiu nie wiesz, nie przeżyłaś tyle co ja i nie wiesz jak ciężko jest się od czegoś oduzależnić! Więc nie przychodź tu i nie pyskuj mi! Jestem twoim ojcem, a nie kolegą.

Denitri.

:prycha: to zachowuj się jak mój ojciec :mówi pogardliwym, niskim głosem: a nie jak napalony nastolatek.! i może jednak wiem więcej skoro ja jakoś nikogo nie zdradzam! :znów krzyczy pod koniec; a przynajmniej nie kogoś z kim mam dziecko i komu wyznawałam miłość!

Demetri

:złapał się za głowę: Nie rozumiesz...

Denitri.

a może właśnie rozumiem! :głos jej się lekko łamie:

Nicole

[No Monika...argumentów ci brakuje??? Denitri zachowuje się tak jak ty! hahha;D;* Bierz sie za tłumaczenie! xD]

Demetri

:spojrzał w ziemie i powtórzył szeptem: Może...

[Pf! xD]

Denitri.

... może? ... MOŻE?!! no do jasnej chol.ery! :krzyczy łamiącym się głosem: chyba mi nie powiesz że ona Cię zgwałciła! Taki słaby jesteś?! a może po prostu tylko bawiłeś się w 'męża i tatusia', co?! ... wiesz co ... brzydzę się Tobą ... :rzuciła mu pogardliwe spojrzenie: