Komnata Demetriego

Aro

::zaśmiał się:: Tak, tak będzie chyba lepiej... hmm...Dziadek, jak ja się staro czuje... A nie jestem przecież aż taki stary. ::zaśmiał się ponownie:: Zaledwie trzy i pół tysiąca...

Denitri.

taak, cóż to takiego :zaczęła się śmiać: chwilunia zaledwie. xd

Aro

Dokładnie!
Może jednak lepiej bym się czuł, jakbyś mówiła mi po prostu Aro, co? ::uśmiechnął się:: Bo "dziadek" Nie pasuje do mnie pod każdym względem.

Denitri.

o...kej ... Aro. :zaśmiała się krótko. dziwnie się z tym czuła:

Aro

Piękne mam imię, czyż nie. ::uśmiechnął się:: Dobra koniec ględzenia. Lepiej idź... Tzn. nie teraz, ale za niedługo do rodziców, Zapewne nie wiesz, że kupili dom... znaczy Demetri kupił.

Denitri.

Dom? Gdzie? Jak? Kiedy? xd

Aro

::zaśmiał się:: Wiedziałem.
Pod Volterrą, niedaleko.
Ja ich słyszę... Więc mówie, ze są zajęci. ::zachichotał:: Ale za jakieś pół h skończą.

Denitri.

:westchnęła wywracając oczami: To ja pójdę coś przekąsić. Pa ... Aro. :Pocałowała Aro w policzek na pożegnanie niechcąco pokazując zamiar pójścia do domu Garreta po posiłku i szybko się ulotniła z zamku:

Aro

::wywrócił oczami. Wiedział co kombinuje, ale i tak ją puścił. Wyszedł zaraz po niej::