Komnata Demetriego

Nicole

Tato! ::krzyczy:: Wróce! Ale już nigdy, ale przenigdy się do was nie odezwe! ::wybiega z płaczem::

Aro

::zmierzył Demetriego wzrokiem i pognał za Nikki::

Sulpicia

:patrzy na Aro po czym wybiega:

Demetri

:gdy wszyscy wyszli poszedł na balkonik i popatrzył na chmury. Zaczął się zastanawiać co teraz zrobić, bo Aro wyglądał na strasznie wkurzonego:

Nicole

::wbiegają do środka:: Od progu całuje go bardzo,bardzo namiętnie::

Demetri

:zamyka za sobą drzwi i dalej ją całuje:

Nicole

::oddaje każdy najmniejszy pocałunek::
::rękami błądzi po jego ciele::

Demetri

::gdy ona żuciła go na łóżko, oderwał się od niej::

Nicole

Dem....spokojnie...nic nie zamierzałam.:uśmiechneła się i znów wpiła się w jego wargi:

Demetri

:całuje ją, po dłuższej chwili przerywa na chwilę i opiera się czołem o jej:
Wiesz jak długo na ciebie czekałem...?
:znów ją pocałował:

Nicole

::pogłębia pocałunek:: Ponad 2 tysiące lat?::uśmiecha się i całuje go zachłannie::

Demetri

Mhm...:mruczy pod jej wargami dalej ją całując:

Nicole

::oplata go nogami:: ::całuje go jeszcze zachłanniej::

Demetri

:przerywa na chwilę:
Obiecałem coś twojemu ojcu...

Nicole

Co mu obiecałes?::mówi trochę zdyszana:: ::patrzy na niego::