Komnata Demetriego

Nicole

Demetri

:wchodzi z Nikki do środka:

Nicole

::siada po turecku na dywanie:: Skupiaj się mistrzu. Na raporcie. Ja będe cicho..::uśmiecha sę łobuzersko::

Demetri

Nie no możesz mówić. :uśmiechnął się: Mi to nie przeszkadza.
:podszedł do szafki, wyjął notatnik, długopis, usiadł na łóżku i zaczął pisać:

Nicole

::przysiadła obok niego, patrzy co pisze, ale po chwili znudziło jej się to i zaczeła przeczesywać mu włosy palcami.::::zamrucza raz cicho::

Demetri

:dalej pisze i uśmiechnął się:
Nie ma co czytać...raporty zawsze są nudne.

Nicole

No...masz racje..::robi minę smutnej ksieżniczki.:: Kiedy skończysz?::pyta przymylnie i całuje go w szyje::

Demetri

Dopiero co zacząłem :zaśmiał się: Nie wiem...może mi to jeszcze trochę czasu zająć. A ty co taka niecierpliwa? :zerknął na nią pisząc dalej:

Nicole

::przymrużyła oczy:: Nie nie prawda, jestem bardzo cierpliwa.::usmiecha się i znów go pocałowała::

::wstała z łóżka i zaczełą przechadzać się po pokoju::

Demetri

:przestał na chwilę pisać i zerknął na nią:
Wyładniałaś. :uśmiechnął się:

Nicole

To znaczy że byłam brzydka?::zaśmiała się:: Nie no...widziałam twoje mysli i wiem że nie...::pocałowała go w policzek:: ale zawsze miło to usłyszeć. Ty też jesteś niczego sobie.....::uśmiecha się i znów zaczyna chodzić po pokoju...wkońcu wychodzi na balkon siada przy stole::

Demetri

:drzwi od balkonu są otwarte więc ją widzi. Pisze dalej nie mogąc się doczekać kiedy w końcu skończy. Zapisuje już trzydziestą stronę i odetchnął bo jest już w połowie.:

Nicole

::zaczeła bawić się kwiatkiem który stał na stole w wazonie zaczeła coś piewać::

Demetri

:przysłuchuje się jak ona śpiewa, lekko się uśmiecha i pisze dalej. Stara się pisać najszybciej jak potrafi:

Nicole

::usłyszała jakiego dostał spida i zachichotała:: ::zaczeła tańczyć na balkonie::