Komnata Santiago.

Carmen.

:przysuwa swoją twarz do jego, tak, że stykają się nosami i patrząc mu w oczy: czaruję...

Santiago.

:patrzy jej głęboko w oczy: taak .. pewnie to czary ... albo ... :gryzie się w język i nie kończy xd:

Carmen.

albo..? :unosi brew:

Santiago.

:spuszcza wzrok: ... nie ważne ...

Carmen.

jak uważasz :przysuwa swoje usta do jego , delikatnie rozchyla wargi i językiem zaznacza kontur jego warg:

Santiago.

:na jego twarzy pojawia się pół uśmiech i znów zaczyna cicho mruczeć:

Carmen.

:siada na łóżku: chyba trzeba by wstawać.

Santiago.

pewnie masz rację :podnosi się i obejmuje ją od tyłu opierając brodę na jej obojczyku:

Carmen.

:odwraca głowę i całuje go namiętnie:

Santiago.

:oddaje pocałunki a ręce przesuwa na jej piersi ugniatając je lekko:

Carmen.

:oddaje pocałunki i wydaje z siebie cichy jęk rozkoszy:

Santiago.

:mruczy jej do ucha: chyba nigdy nie będę miał Cię dość .. chyba :chce coś powiedzieć ale zmienia zdanie po chwili wahania i mówi całkiem coś innego: chyba... czas się ubierać :muska zębami płatek jej ucha:

Carmen.

też tak myślę.. :wychodzi z łóżka i zbiera ubrania:

Santiago.

:podchodzi do szafy i wyciąga jakieś ubrania narzucając je na siebie szybko:

Carmen.

:szybko się ubiera i wyciąga buty spod łóżka: