Komnata Santiago.

Santiago.

:zaciska dłoń w pięść na pościeli z rozkoszy: o, darling ...

Carmen.

:ssie mocniej, a jej włosy 'rozsypują się' na jego udach:

Santiago.

:wygina się do tyłu jęcząc cicho z rozkoszy:

Carmen.

:porusza ustami szybciej:

Santiago.

:dochodzi z jękiem odrzucając głowę do tyłu: jesteś niesamowita

Carmen.

:przełyka wszystko i koniuszkiem języka pieści jego tors: wiem... :wymruczała w jego usta:

Santiago.

:zerka jej przez ramię: mam nadzieje że nie lubiłaś tamtej sukienki. :uśmiecha się kpiarsko:

Carmen.

:spogląda w tym samym kierunku i przygryza wargę: jakoś się bez niej obejdę.

Santiago.

pożyczę Ci jakąś koszulę, jak chcesz.

Carmen.

przyda się. jakoś muszę wrócić do domu..

Santiago.

na dzisiaj dość tego dobrego :wstaje i szuka swoich ubrań.: od tygodnia nie byłem na polowaniu. :podaje jej jedną ze swoich koszul: żebyś nie musiała iść w bieliźnie ... :patrzy na potargany biustonosz: albo i bez niej :zapina spodnie:

Carmen.

:bierze jego koszulę i ubiera się szybko, śmiejąc się cicho:

Santiago.

:zapina pasek i całuje ją namiętnie, ale krótko.: ciao, darling :posyła jej całusa w powietrzy i wychodzi:

Carmen.

ciao... :zbiera swoje rzeczy i, poprawiając włosy, wychodzi:

Santiago.

:wchodzi z Bellą na rękach: