Komnata Santiago.

Santiago.

(okej xd)

:wpija się w jej ista całując ją zachłannie:
:cenzura:: [nienawidzę tego ale skoro ma być szybko ....]:

Alice Cullen

;cenzura; [cóż zrobić xd. później Ci sie jakoś odwdzięczę Wink

];

Santiago.

[okej xdd]

:kładzie się na łóżku głaszcząc ją po plecach i oddychając szybko:

Alice Cullen

;położyła się na jego nagi tors, z lekka dysząc; och, było fajnie. kiedy to powtórzymy? ;uśmiecha się pod nosem; xd

Santiago.

kiedy tylko nadarzy się okazja :uśmiecha się łobuzersko:

Alice Cullen

;ręką głaszcze go po klacie; och, to przecudownie. ;usmiecha się niewinnie;

Santiago.

:śmieje się cicho: zgadzam się. xd

Alice Cullen

;kładzie głowę, koło jego głowy; Hmy, co do mnie czujesz? Tylko tak szczerze. ;pyta prosto z mostu;

Santiago.

:jest zaskoczony tym pytaniem: oo, sam nie wiem .... moje uczucia są bardzo skomplikowane.
nie lubie o nich rozmawiać ... wybacz. :wstaje i ubiera się: ja naprawdę wieki nie byłem na polowaniu i zaraz się na kogoś rzucę. :wychodzi:

Alice Cullen

;śmieje się pod nosem z zakłopotania S. ubiera się i wychodzi;

Santiago.

:wchodzi i siada na łóżku opierając się o wezgłowie. nadal nie ma koszuli a peleryna odsłania mu prawie cały tors. spodnie ma na jednej nogawce lekko podarte a obok odbity ślad z krwi w kształcie ręki. ma kamienny wyraz twarzy po chwili jednak wstaje i wychodzi:

Heidi

:puka ale widzi ze są otwarte drzwi i wchodzi:
Santiego jesteś.

Santiago.

:wchodzi za nią: ee ... a co?

Heidi

:Usiadła na łóżku i myślała czy to powiedzieć:
Chciałam ci coś powiedzieć.

Santiago.

taa? :podchodzi do szafy. ściąga pelerynę i szuka w szafir ubrań. kiedy je znajduje ściąga koszulę: a co?