Komnata Santiago.

Carmen.

czy Ty siebie słyszysz ? :warknęła zirytowana:

Santiago.

słyszę. Ale taka jest prawda. Musisz o mnie zapomnieć. :głos mu lekko drży, jednak opanowuje się: Wróć do domu, żyj własnym życiem, takim jakim żyłaś zanim mnie poznałaś. Spotykaj się z innymi wampirami ... bądź wolna, bądź szczęśliwa ... i bezpieczna.

Carmen.

mhm.... i naprawdę liczysz, że tak zrobię ? :pyta coraz bardziej wkurzona jego zachowaniem:

Santiago.

uważam że zasługujesz na życie z kimś, z kim będziesz szczęśliwa i bezpieczna. :wpatruje się uparcie w podłogę:

Carmen.

to może z łaski swojej powiesz to patrząc mi w oczy, hm ?

Santiago.

:robi parę głębszych oddechów i podnosi na nią wzrok. stara się nic nie okazywać patrząc na nią ... co mu średnio wychodzi:

Carmen.

naprawdę tego chcesz ? :pyta już w miarę opanowanym głosem:

Santiago.

:nie może wytrzymać i spuszcza wzrok.: tak.

Carmen.

i dlatego nie potrafisz powiedzieć mi tego prosto w oczy ? :staje bliżej niego, przygryzając mocno wargę:

Santiago.

:znów podnosi na nią wzrok. stara się nie pokazywać smutku i bólu: Tak będzie dla Ciebie lepiej.

Carmen.

wcale nie... :mówi cicho:

Santiago.

:stara się patrzeć jej chłodno w oczy: Tak będzie lepiej dla Ciebie. .... i dla mnie. :stara się by jego głos nie zadrżał:

Carmen.

chyba znamy różne definicje słowa 'lepiej'.

Santiago.

:z sarkazmem: oczywiście dla Ciebie 'lepiej' znaczy z wyrokiem śmierci? z ciągłym narażeniem życia?

Carmen.

:bierze głęboki oddech: nie, dla mnie lepiej oznacza być szczęśliwą. A narażanie życia.... Codziennie je narażamy.