Komnata Santiago.

Santiago.

To bądź szczęśliwa ... ale beze mnie. :patrzy jej zimno w oczy: każdy inny wampir może Ci dać szczęście bez niepotrzebnego narażania życia.

Carmen.

gówno prawda. :warknęła wkurzona:

Santiago.

ale jednak prawda. :wzdycha mimo woli: nie jestem dla Ciebie odpowiedni.

Carmen.

oczywiście. Czy moje zdanie w tej kwestii ma jakiekolwiek znaczenie ? :pyta z ironią:

Santiago.

jeśli chcesz się ze mną zgodzić ... bądź chcesz ostatniego pocałunku, możesz mówić ... :mówi z lekką ironią: nie mogę zabronić Ci mówić.

Carmen.

a czy moje gadanie coś da ?

Santiago.

:wzrusza ramionami:

Carmen.

nie masz prawa decydować za mnie. :warknęła wkurzona: nie zgadzam się.

Santiago.

a co chcesz zrobić? nachodzić mnie, chodzić za mną?

Carmen.

jasne. :mruknęła z sarkazmem: i mordować potencjalne kochanki.

Santiago.

:patrzy na nią z lekkim rozbawieniem: taa? :siada na krześle przyglądając się jej. po chwili poważnieje: ale to nie zmienia faktu że musimy się rozstać.

Carmen.

:przeczesuje palcami włosy: dlaczego widzisz tylko taką opcje ?

Santiago.

Bo ona jest ... najodpowiedniejsza.

Carmen.

:prychnęła zirytowana: jak dla kogo.

Santiago.

narażanie się uważasz za dobra dla siebie? albo śmierć z mojej winy? :unosi brew: