Lochy.

Afton

a Ty oczywiście jej nie uwierzyłeś?

Santiago.

znam ją niedługo. skąd mam wiedzieć jaka jest naprawdę?
może jednak tego chciała :krzywi się znowu:

Afton

wiesz... Jeśli ją kochasz... To wypadałoby jej choć trochę ufać. Bez zaufania żaden związek nie ma szans.

Santiago.

a Ty co możesz wiedzieć o związkach? :unosi brew: czyżbym o czymś nie wiedział?

Afton

wydaje mi się, że wiesz o wszystkim. Z Chel jesteśmy razem od wieków, mimo, że najwierniejszy to ja nie jestem :skrzywił się lekko: Ale ona wie co ja czuję lepiej niż ja sam.

Santiago.

taa. jesteś jak drugi Aro. tylko że w jego przypadku to się kończyło rozwodem. :przypomina sobie ten czas i lekki uśmiech pojawia się na jego twarzy. jednak po chwili poważnieje znów myśląc o Carmen:

Afton

taa... słyszałem, że Su w końcu dała sobie z nim spokój. :śmieje się cicho: Powinieneś z nią pogadać :przygląda mu się z poważną miną: i zaufać.

Santiago.

:wpatruje się w świecę zastanawiając się nad jego słowami: ty byś tak zrobił?

Afton

wydaje mi się, że tak.

Santiago.

wciąż jestem taki wściekły ... :napina mięśnie szczęki: uhh, kiedy to zobaczyłem myślałem że wybuchnę

Afton

bo ją kochasz. I dlatego nie marnuj sobie tego pseudo życia i idź do niej.

Santiago.

masz rację. :kiwa głową i podchodzi do niego. szturcha go lekko pięścią w ramię: dzięki. :Wychdzi z zamku:

Afton

nie ma za co. :przymyka oczy i uśmiecha się lekko myśląc o Chel:
:po pewnym czasie, znudzony wraca na plac:

Demetri

:w pełni zadowolony wchodzi do lochów, patrząc na ich więźniów, którzy są skazani na śmierć. Posyłał im piorunujące spojrzenia, by się pozamykali i na końcu lochów, gdzie było ciemno i nikogo nie byo, usiadł opierając się o ścianę. Zaczął mieć wyżuty sumienia, za to co zrobił. Bo co będzie jak Nicole odkryje prawdę? Wiedział jedno...będzie z nim krucho.:

Heidi

:Wchodzi do lochów i zauważa Demetriego, i zadaje sobie w myslach co go dreczy, podchodi do niego i glaszcze go po plecach:
Hej:usmiechnela sie:
Co cię dręczy.